Kahve, Çay Ve Baharatların Ambalajlanması
Çay, kahve ve baharat gibi ürünlerin ambalajlanması, ihracat başarısı için çok önemlidir. Bu ürünlerin ambalajlanması hem ürünlerin kalitesini korumak hem de pazar değerini artırmak için yapılmalıdır.
Ambalajın Önemi Ambalaj ürünleri dış etkenlere karşı koruyan bir bariyerdir. Ambalaj, ürünlerin raf ömrünü uzatmak, aromalarını muhafaza etmek ve bozulmayı önlemek için tasarlanmıştır. Ambalaj aynı zamanda ürünlerin pazar değerini de artırır. Örneğin, küçük perakende ambalajlar, büyük dökme ambalajlara göre daha fazla katma değer sağlar. Avrupa pazarında rekabet edebilmek için, ihracatçılar ürünlerini farklı menşe, kalite ve fiyatlarla karıştırarak, farklı tat, kalite ve fiyatlarla yeni ürünler yaratabilirler.
Ambalajın Zorlukları Ambalajlama sürecinde karşılaşılan zorluklardan biri, ürünlerin su içeriği ile çevre neminin dengesidir. Ürünlerin su içeriği çok yüksekse (%5’ten fazla) veya çevre nem seviyesi çok yüksekse (%60-80 RH), ürün bozulma riski taşır. Bu nedenle, ambalajlar su buharı geçirmez olmalıdır. Su buharı geçirmezlik, ambalajın su buharına karşı direncini gösteren bir özelliktir.
- Su buharı geçirmezlik özellikle kuru ve öğütülmüş ürünler için önemlidir. Örneğin, kahve gibi ürünlerin ambalajı hem aromalarını korumak hem de oksijen ve güneş ışığı gibi dış etkenlerden etkilenmemek için su buharı geçirmez olmalıdır. Ayrıca, ambalaj sayesinde ürünler %4 oranında su içeriğiyle dengede tutulur. Bu da ürünlerin kalitesini korur.
- Çay (%8 su içeriği) ve baharat gibi ürünler için ambalajlama süreci başka zorluklar içerir. Bu ürünler diğer ürünlerin kokularını emebilir (%50-60 RH), bu da aroma ve gaz bulaşmasına yol açabilir. Bu nedenle, bu tür ürünler için ambalajlar aroma ve gaz geçişine karşı dirençli olmalıdır.
Ambalajlama sürecinde iklim ve nem de dikkate alınmalıdır. Örneğin, tropik iklimdeki ülkelerde veya deniz yoluyla nakliyede yüksek nem ve sıcaklık koşulları vardır. Bu koşullarda paslanma riski artar. Paslanma, metal yüzeylerin oksijen ve nem ile tepkimeye girmesi sonucu oluşan bir korozyon türüdür. Paslanma, metal kutuların ve kapakların görünümünü ve işlevini bozar. Paslanmayı önlemek için metal kutuların ve kapakların uygun şekilde kaplanması gerekir. Kaplama malzemesi olarak genellikle kalay kullanılır.
- Kalay kaplama kalınlığı paslanma direncini etkileyen bir faktördür. Kalay kaplama kalınlığı arttıkça paslanma direnci de artar. Ancak, kalay kaplama kalınlığı arttıkça maliyet de artar. Bu nedenle, uygun bir denge bulmak gerekir. İhracatçılar genellikle 2.8 gr/m² (El) kalay kaplama teneke kutuları kullanmayı tercih ederler. Ancak, 5.6 gr/m² (E2) kalay kaplama teneke kutuların maliyet farkı çok büyük değildir. 5.6 gr/m² kalay kaplama teneke kutular, yüksek nem ve sıcaklık koşullarına daha iyi dayanır.
- Kapaklar Metal kutu ve cam kavanoz kapaklarının kalitesi, gıda ambalajının performansını belirler. Metal kutu ve cam kavanoz kapaklarının doğru şekilde seçilmesi ve kapatılması gerekir.
Metal kutu kapakları için, üretici ile kullanıcı arasında iyi bir iletişim kurulmalıdır. Üretici, müşteriye uygun parametreleri seçmesinde ve kapatma makinesini ayarlamasında yardımcı olmalıdır. Kapatma makinesinin ayarı, örtüşme ve basınç gibi faktörlere bağlıdır. Kullanıcı da yuvarlak kapakların denetim yöntemlerini öğrenmelidir. Örneğin, örnek alarak ve profil çıkartarak kapakların durumunu kontrol edebilir. Ayrıca standart fotoğraflar ve şekillerle doğru ve yanlış kapatma örnekleri gösterilmelidir.
Metal kutu ve cam kavanoz kapaklarının boyutları ve toleransları da önemlidir. Farklı ölçüm sistemleri arasında uyumsuzluk olmamalıdır. Örneğin, kutu metrik sisteme göre yapılırken, kapatma makinesi inç sistemine göre çalışıyorsa, bu bir sorun yaratabilir.
Cam kavanozlar genellikle metal kapaklarla kapatılır. Cam kavanozun düz yüzeyi ve et kalınlığı, metal kapağın şekli ve kalitesi ile uyumlu olmalıdır. Yanlış uygulamalar, dolu ve kapatılmış kavanozlarda %30 ila %50 arasında sızıntılara neden olabilir. Bu da ihracat başarısızlığına neden olabilir. Cam kavanoz ve metal kapak seçimi, üretici ve kullanıcı arasında teknik görüşmelerle belirlenmelidir. Spesifikasyonlar, laboratuvar testleri veya teknik dokümanlar bu görüşmelerde dikkate alınmalıdır.
